In maart 2017 arriveerde ik tijdens mijn wereldreis in Nepal om een trekking te doen in de bergen. Tijdens deze trekking ging het grondig mis. Tijdens een van de eerste dagen van de beklimming kreeg ik last van verlammingsverschijnselen en ademhalingsproblemen. Ik kwam op intensive care terecht in het ziekenhuis in Kathmandu, waar ik het verdict kreeg dat ik een herseninfarct had gehad en noodgedwongen mijn reis vroegtijdig diende te beëindigen.
Eind maart 2017 kwam ik aan in België om meteen met een intensieve revalidatie te starten. Initieel moest ik hier functionele basis zaken opnieuw leren zoals rechtstaan en zitten… Ik kon immers geen drempels of overstapjes meer nemen en moest terug van begin af aan connectie maken met mijn lichaam en al de bewegingen die het kon maken. Terwijl ik in eerste instantie bij mijn terugkomst het vertrouwen koesterde dat alles wel weer als vanouds zou worden, waren er gedurende de maanden van revalidatie verschillende weken waarin ik absoluut geen vooruitgang maakte.
Op een bepaald punt verloor ik compleet het vertrouwen dat het wel goed zou komen en werd ik sterk geconfronteerd met negatieve gedachten en emoties. Het revalideren ging niet snel genoeg naar mijn mening. Ik wou al die dingen doen en het liefst van allemaal zoals ik ze altijd had gedaan, maar het ging niet. Ik moest veel slapen om te rusten, bijna 70% van de dag, maar het liefst van al zou ik gewoon mijn leven van ervoor oppikken en terug aan het werk gaan. Uiteindelijk heb ik in deze moeilijke fase een soort van vrede gevonden, die mij kracht gaf. Ik maakte mentaal een ‘klik’ om ervoor te gaan, mij te focussen op wat ik al gerealiseerd had en niet bij de pakken te blijven neerzitten.
Zodra ik mijn focus kon verplaatsen van beoogde resultaten naar de weg die ik al had afgelegd, ging mijn revalidatie veel sneller vooruit.
Begin juli, besloot ik dan, op aanraden van mijn kinesist, om YIN-yoga te volgen bij Yoga Vida, een hele rustige, meditatieve stretching. Dit was een erg emotionele ervaring, waarbij veel dingen ‘niet lukten’. Aan de hand van deze ene les besloot ik dat ‘die yoga niets voor mij was’. De confrontatie met mezelf en mijn gevoelens en emoties was op dit moment enorm heftig en ik wist (nog) niet hoe ik hiermee kon omgaan.
Het was in augustus, datzelfde jaar, aan het einde van mijn revalidatie, dat ik tijdens het sporten in een fitness in een dynamische YANG-yoga sessie terechtkwam.
De dynamischere combinatie van ademen en bewegen beviel me meteen… Initieel meer met het fysieke als ‘sport’, maar naarmate de lessen vorderden kwam ik meer in contact met mezelf, niet enkel fysiek, maar ook emotioneel en mentaal (de essentie van yoga). Ik besloot dan ook om terug te keren naar Yoga Vida om meer te leren over yoga en frequenter de verscheidene lesstijlen te beoefenen bij meerdere lesgevers. In dit proces leerde ik de kracht van ‘acceptatie’ toe te laten en een soort van ‘oke’heid te omarmen, om te zijn waar ik ben. Om te aanvaarden dat niet altijd alles loopt zoals je het zou willen en ook de gevoelens die daarmee gepaard gaan te aanvaarden en hierdoor los te laten.
De inzichten die ik over mezelf leer door yoga komen niet alleen van pas op de yogamat, maar vooral ernaast, op mijn werk, in relaties, … kortom in mijn leven (VIDA). Mijn moment op de yogamat is echt ‘me-time’, ‘ME, MYSELF & MY MAT’. Yoga is een vast onderdeel van mijn leven, dat ik niet langer kan en wil wegdenken. Ook Yin Yoga is ondertussen een yogastijl die ik niet langer uit de weg ga, omdat ik de verbinding met mezelf in alle aspecten, niet langer ontwijk. Een recente blessure aan mijn gewrichtsbanden, die ik opliep door een foute beweging te maken in de CrossFit, liet me noodgedwongen weer enkele weken platte rust nemen en rustig aan terug opstarten met YIN. Maar dit weerhoudt mij niet om terug te gaan sporten en zeker ook te CrossFitten, want YES! I LOVE IT.
Negatieve gebeurtenissen en blessures kunnen jammer genoeg niet altijd vermeden worden… We kunnen wel onze mentaliteit ertegenover veranderen. Je hebt altijd de keuze om verbonden te blijven met jezelf, doorheen de ups & downs van het leven…. En ik nog van reizen houd? Zeker en vast, ik plan met mijn vriend terug te keren naar Nepal en deze reis af te maken… Het is niet omdat ik een tegenslag heb gehad, dat ik iets uit de weg ga. Integendeel, ‘face your fears & grow’. Dat is leven, ten volste!