Pull ups waar je al maandenlang (of zelfs een jaar - no shame in that) op ligt te oefenen, een PR die je zelfs niet met 2,5 kg kan verhogen, een neerwaartse spiraal van gedachten waar je maar geen einde aan gebreid krijgt, de mooie staande bow pose waarbij je maar niet langer dan 5 seconden in kan blijven staan. Allemaal frustrerende dingen. Zeker weten. Net als in de auto zitten en een golf van rode lichten krijgen of net als de kleinste zijn in CrossFit en een workout vol lopen en roeien voorgeschoteld krijgen. Bah. Dat is balen.
Tenzij je bewusteloos bent, zal jij je hier vast en zeker al wel eens aan geërgerd hebben en dat is helemaal oke. Of het ons helpt? Dat is geen zekerheid. Het zal integendeel eerder tegen ons werken doordat we ons helemaal gaan opjagen. Onze interne machine focust zich op het probleem, op de ergernis van de situatie. Dat brengt heel wat teweeg in ons lichaam en beïnvloed ons humeur en zelfs ons gedrag. Verandert dat iets aan de situatie? Hoogstwaarschijnlijk niet. Je zal niet plots die PR kunnen zetten, of je zal niet plots meester zijn van de staande bow pose. Pull ups zullen ook nog wel een tijdje duren, want door deze ergernis ga je meer en meer focussen op het probleem met alle ergernis vandien.
Ons brein is zulk een krachtig instrument dat het kan bepalen wat wij bereiken in ons leven. Als we focussen op problemen, zullen we problemen zien en ook ervaren. Als we daarentegen focussen op het leuke, op het potentieel, dan gaat ons brein alles in gang zetten om dat leuke gevoel te kunnen blijven ervaren en om dat potentieel om te zetten naar iets dat we effectief kunnen en zullen bereiken. Daarvoor moeten we wel een belangrijke shift maken: we moeten onze focus verleggen van de dingen die we niet kunnen controleren naar de dingen die wel binnen ons bereik vallen en die we dus wel kunnen controleren.
Die PR, die pull up of die yoga beweging zijn allemaal gevolgen van training, volharding en toewijding. Onze trainingen hebben we zelf in de hand. Toch? We zijn namelijk zelf in staat om deze in te plannen en om op te dagen. Akkoord, de ene training gaat al wel eens beter dan de andere. Het belangrijke is dat we blijven opdagen en onze trainingen blijven inplannen, want we weten dat dat hetgeen is wat we nodig hebben om tot ons einddoel te komen. Als er dan eens een training slecht gaat - en het is een zekerheid dat dat gaat gebeuren - dan is dat niet erg. We weten namelijk dat er ook weer goede trainingen aankomen. Als we dan puffen en zuchten omdat het niet je dag is, dan helpt je dat niet op weg naar je einddoel. Het is niet de situatie die bepaalt hoe jij je voelt, maar hoe jij erop reageert. Omarm die baaldagen, die emotioneel moeilijke momenten, de dagen waarop alles eventjes tegenslaat. Zet je er niet tegen af. Zorg ervoor dat je brein de machine van je ware potentieel draaiende houdt en niet plots doet shiften naar teleurstelling en achteruitgang. Jij hebt zelf de touwtjes in handen door je reacties op bepaalde situaties onder controle te houden.
Het is ook makkelijk om de schuld op iets externs te werpen: op een bepaalde oefening, op je lichaam, op de coach, op je vrienden of familie. Succesvolle atleten en succesvolle mensen nemen net afstand van het externe en keren inwaarts. Ze bekijken hoe ze zelf met de situatie omgaan en wat ze eraan kunnen doen om dit niet meer in de toekomst te laten gebeuren. Externe dingen vallen namelijk niet binnen ons bereik. Het zijn dingen waar we weinig tot geen invloed op hebben. Jaloezie op iemand anders zijn pull ups of staande bow pose, of je ergeren aan je lengte (ook al is dat een deel van ons lichaam: groeien gaan we niet meer doen, toch?) zijn dingen waar we absoluut niets aan kunnen veranderen. Hetgeen we wel kunnen doen is leren van wat die anderen doen. Trainen zij vaker? Lachen zij wat meer? Wat is het dat hen drijft en die vooruitgang biedt? Wie weet kan dat jou wel helpen.